TĘCZOWA BALLADA

              ENEN SLAVSKI                                   30.08.2016r.

                        TĘCZOWA BALLADA

                        Kiedyś na „równości marszu”

(Co w Holandii miejsce miało!)

Ktoś pomyślał ku uciesze -

Powiem o tym wprost - „ pedałów”

Tak zorganizować całość

Tej imprezy, by ją przeżyć

Każdy z homo - uczestników

Mógł na własnym już rowerze!

Wiem, niejeden z was pomyślał:

Zamiar był nad wyraz śmiałym,

Bowiem na jednego członka

Przypadały dwa pedały!

Oczywiście, mówiąc „członka”

Mam na myśli „rowerzystę”!

Wbrew pozorom moje myśli

Wcale nie są tak „nieczyste”,

Jak zapewne czytelników

Sporo pośród was myślało,

Co nie zmienia w niczym faktu,

Iż ogromną sprawił radość

Uczestnikom ten, u kogo

Pomysł ów się zrodził w głowie,

O czym skromnie, wręcz „nieśmiało”

Wam próbuję tutaj donieść!

„Donos” - trochę brzmi nieładnie!

Gdyby błędnie ktoś zrozumiał

Wieloznaczne to pojęcie,

Lub intencję mą, oburzać 

  

Na mnie się by pełne prawo

Miał, bez żadnych wątpliwości,

Jednak w całkiem innym sensie

Ja użyłem tu „donosić”:

„Przekazywać informację”!

Ot i cała tajemnica,

Która skrywa się w balladzie

O rzeczonych „rowerzystach”!

Tam, w Holandii całą sprawę

Kwitowano gromkim śmiechem:

„Dwa pedały na jednego!

Ale fajnie! Super! W dechę!”

Co kto wskoczył na siodełko

(Wcześniej nikt nie demontował

Tych siodełek, za co ręczyć

Tutaj mogę własnym słowem!)

Całkowicie się „rozluźniał”

Przybierając wyraz twarzy

Tak rozanielony, błogi,

Jakby skrycie o czymś marzył

To unosząc się, to znowu

Opadając w dół, na siodło!

Lewy pedał tuż pod lewą,

Prawy zaś - pod prawą nogą

Utrzymując „w gotowości”

Do właściwej jemu „pracy”,

Co - przyznacie - dość logicznym

Się wydaje tu być raczej,

Choć - na przykład - ci „z fantazją”

(Paru takich się trafiło!)

Tak „dosiadło” swe rowery,

Aby kierownicę „z tyłu”

Mieć za sobą (dla odmiany!),

Co też miało taki skutek,

Że tak zwane „tylne koło”

Mieli oni tuż pod brzuchem!

Jeśli zatem któryś z przodu

Dźwigał wielki tłusty „bęben”,

Siłą rzeczy dość komicznie

Prezentował się pod względem

Niemal każdym, na tym marszu

Zwanym także „seks - paradą”,

A - co więcej - ten ich „bęben”

Niewątpliwie wpływał na to,

Iż nie sposób było dostrzec

Co „pod kołem” się znajduje!

Było to o tyle ważne,

Że niektórzy z tłumu gównem

(Czego wcale nie pochwalam!)

Wręcz ciskali w tę hałastrę,

Która hasła swe skandując

Zawładnęła całym miastem

Na co najmniej kilka godzin

Wprost paraliżując centrum,

Niezależnie od drażniących

(Tych „hetero”!) już podtekstów!

Czemu ja postanowiłem

Dzisiaj zająć się tym wszystkim?

Cóż, ciekawość mą wzbudziło

To, co czuły „rowerzystki”,

Które udział w tej „paradzie”

Również brały dosyć licznie,

No a one przecież temu

Bez wątpienia nie są winne,

Że przyjemność odczuwają

W całkiem wręcz „odmienny sposób”

Od „radości”, jaką miało

Tej parady „męskie” grono!

Czy nie były „pokrzywdzone”

Na tymże „równości marszu”?

„Dwa pedały na jednego”!

A na jedną? Czy nie martwią

Ich „niedociągnięcia”, które

(Jakby tu nie spojrzeć na to!)

Można nazwać by złośliwie

„Organizacyjną wpadką”?

Gdzie tu „równouprawnienie”?

Gdzie ”szacunek dla partnera”,

Który w tej „ich wspólnej” sprawie

Usiłuje głos zabierać

Obnażając się nie tylko,

Że „przenośnie”, lecz dosłownie,

Często nago paradując

Tak, by ( jego? - jej?) donośniej

Głos mógł zabrzmieć w parlamencie

Wywołując „pożądane”

(Nomen - omen!) wnioski posłów,

Aby nad „równości stanem”

„Pochylili się” (to modne

Jest ostatnio określenie!)

Z życzliwością, której każdy

Wręcz domaga się „odmieniec”!

Przyznam, nie znam odpowiedzi

Na zadane tu pytania,

Więc nie będę ich udzielał!

Jeśli ktoś z was miałby zamiar

Tutaj dodać coś od siebie,

Niech w tej sprawie głos zabierze!

Ja na koniec tylko dodam:

Wolę tę „zwyczajną tęczę”,

Której barwy zachwycają

Nas po deszczu w dni słoneczne!

To nie rodzi w nas konfliktów,

Przez co można się bezpieczniej

Na spacerze czuć z rodziną,

Nawet jeśli spacerujesz

Po ulicach swego miasta

Otoczony gęstym tłumem!