W KWESTII REVITALIZACJI

 

ENEN SLAVSKI

        

        

                  W KWESTII „REVITALIZACJI”

                       W świecie złudzeń „platformiarzy”

                             (W zbliżających się wakacjach)

                             Słowem - kluczem, jak się zdaje,

                             Będzie „REVITALIZACJA”!

Ale jak tu - moi mili -

Revitalizować trupa,

Kiedy „ETOS” ich „PLATFORMY”

                             Dawno bezpowrotnie upadł?

                        

                             Leżącego już „na deskach”

                             Nie wypada raczej „KOPAĆ”

                             Nawet jeśli z różnych względów

                             Przyszła na to by ochota,

                             Więc wybaczcie, ze nie będę

                             Skupiał się w tym miejscu teraz

                             Na „pod dywan” zamiecionych

                             Niezliczonych wręcz aferach,

                             Żenujących „tłumaczeniach”

                             Dobrze znanych nam postaci!

                             Raczej kilka zdań tu sklecę

                             O tym, o czym sam bym marzył!

                             Otóż marzy mi się stale

                             (Wiem, naiwnym jestem gościem!),

                             Taki kraj (na przykład Polska!),

                             W którym żyłoby się prościej,

                              W którym ci, co rządzą nami

                              (Kompetentni i uczciwi!)

                              Będąc w zgodzie ze wszystkimi

                              Mogli naród by zadziwić

                              Tym, że wszystko to, co czynią,

                              Czynią „pro publico bono”,

                              W świetle dnia lub jupiterów,

                              Nie pod nocy zaś osłoną,

                              Kombinując coś „pod stołem”

                              I jedynie myśląc o tym,

                              By przypadkiem nie podsłuchał

                              W restauracji ich „U SOWY”

                              Ktoś, kto potem, już w codziennej,

                              Względnie „tygodniowej” prasie

                              Cały szwindel ich ujawni

                              Powodując wielki zamęt!

                              Dość już tych usprawiedliwień,

                              Którym nikt nie daje wiary,

                              W których skompromitowanych

                              W roli stawia się „ofiary”,

                              W czym brylować usiłuje

                              Premier, broniąc swych ministrów,

                              Na co nabrać by się nie dał

                              Choćby i „rasowy przygłup”!

                              Jednak nie chcąc zbyt rozwlekać

                              Własnych nad tym dywagacji

                              Myśl zakończę taką oto

                              Krótką puentą: Otóż zaszczyt

                              Wbrew pozorom przynieść może

                              Nawet temu, kto się myli

                              Fakt, że broniąc spraw przegranych

                              Nigdy nie był się „ześwinił”

                              I miast twierdzić, że „deszcz pada”,

                              Kiedy w twarz mu wszyscy plują,

                             Umie w porę zejść ze sceny,

                             By popiołem posypując

                             Własną głowę, uratować

                             Choćby nikły cień honoru!

                             Zawszeć to o wiele lepsze,

                             Niż brać udział w grze pozorów!!!