HUCPIARSKA BALLADA

                ENEN SLAVSKI                             17.07.2017r.

                    HUCPIARSKA BALLADA

                      Obraz skrajnej nienawiści,

Buty, chamstwa i głupoty

Na wczorajszej demonstracji

Obok Sejmu! Myśląc o tym

Czego byliśmy świadkami,

Trudno dobrać takie słowa,

Które w kulturalny sposób

Mogłyby to zobrazować!

Banda podłych sprzedawczyków,

Zdrajców Polski i narodu

Rozpaczliwie poszukując

(Nieudolnie wciąż!) sposobów

Na to, by obalić siłą

Nasz legalny Rząd (Rząd Polski!)

Jawnie wzywa do anarchii!

Ich skład personalny, to wstyd!

To plejada całkowicie

Skompromitowanych „elit”

Trzeciej Rzeczypospolitej!

Prymitywne hasła, śpiewy

Owej z jednej strony „tłuszczy”

Rozwydrzonej, żądnej „czynu”,

Który skończyłby się krwawo,

Z drugiej strony - polityków

Obnażają całkowicie

Ich zamiary i intencje!

Pytam zatem was, rodacy:

Czego jeszcze trzeba więcej,

By zrozumieć kto w tym kraju

Patriotą jest - kto zdrajcą?

Kto prawdziwym demokratą,

Kto wciąż „za pan brat” z anarchią?

Kto do krwi rozlewu dąży

By za wszelką niemal cenę

Móc utrzymać swe złodziejskie,

Utracone przywileje?

Komu marzy się, by Sądy

Skazywały tych uczciwych,

Którzy walczyć chcą z korupcją,

Lekceważąc całkiem czyny,

Które popełniane będąc

Przez „elity” (również sędziów,

Członków „nadzwyczajnej kasty”!)

Wprost prowadzą do zamętu,

W którym tracą swe znaczenie

Znane wszystkim nam pojęcia!

„Wolność”, „Równość”, „Demokracja”

W ustach opozycji zmieniać

Radykalnie się wydają

Swój właściwy sens, albowiem

„Wolność” - jeśli „ich” dotyczy!

„Równość” - tylko jeśli odnieść

Ją do wąskiej grupy ludzi,

Którzy w rękach dzierżąc władzę

„Łupem” dzielą się „po równo”

Okradając „ciemną masę”,

Z którą zwykle im kojarzy

Się nasz naród  - więc my wszyscy!

„Demokracja” - w ich wydaniu

Jest pojęciem ironicznym,

Nie mającym nic wspólnego

Z tą prawdziwą demokracją,

W której to suweren (naród!)

Strzegąc polskiej racji stanu

Raz na kilka lat, w wyborach,

Daje wyraz własnej woli

Określając jednoznacznie

Kto ma w zgodzie z prawem rządzić!

Wczoraj, podczas tej „zadymy”

Pojawiła się „śmietanka”

Post komunistycznej sitwy,

Której zwykły „stanu zamach”

Marzy się, albowiem czują,

Że „grunt pod stopami płonie”,

Co zwiastuje nieuchronnie

Zbliżający się ich koniec!

Stąd obecność tam Michnika

(Brata zdrajcy i oprawcy!),

Który na pytania trudne

Odpowiadać tylko w chamski

I wulgarny sposób umie,

Gdyż inaczej nie potrafi

Odkąd w oczach społeczeństwa

Honor i szacunek stracił!

Dalej Petru i Schetyna

Z Frasyniukiem na dokładkę,

Wsparci przez Balcerowicza,

Który również w ordynarnym,

Jakże charakterystycznym

Stylu wyraz swej frustracji

Dawał robiąc z siebie durnia,

Co mu chyba weszło w nawyk!

„Vlad” Frasyniuk - jak „Dracula”

Z nienawistnym błyskiem w oku

Nawoływał do „vendetty”!

W kuriozalny całkiem sposób

Zwrócił się w szaleństwie swoim

Do „ulicznej kostki bruku”

Chcąc „przeciągnąć ją” na stronę

Zgromadzonych tam półgłówków!

Ta jednakże wykazując

Rozum dużo większy od nich

Pozostała niewzruszona

Pod stopami i do wojny

Z całym naszym społeczeństwem

Przezeń się nie dała wciągnąć,

Przez co od nich okazała

Dużo bardziej się „rozsądną”!

To końcowe zestawienie

Zdaje się tu być kluczowe!

Kto mądrzejszym jest w istocie:

„Kostka bruku”, czy też „człowiek”?

Ten, kto broniąc „super kasty”

Cały naród chce zniewolić,

Czy też owa „kostka z bruku”

Z całym swoim (sic!) rozsądkiem?

Gdzie granice są absurdu

Oraz gdzie granice prawa,

Które jeśli ktoś przekracza,

Tego winno się ukarać?

Pozostawiam te pytania

Tu bez własnej odpowiedzi,

Która dla mnie oczywistą

Jest! Ty czytelniku przemyśl

To w zaciszu swego domu

Wykazując się mądrością

Większą, niż ci, którzy bronić

Chcą skorumpowanych Sądów!