HUZARIADA

ENEN SLAVSKI

                                HUZARIADA

                                   CZYLI               

           RZECZ O NIEUDANEJ SZARŻY

                 „KIEPSKICH”… „DAM”

         I ICH PSEUDO (SIC!) „HUZARÓW”

Dzisiaj uwag moich kilka

Chcę zamieścić o kulturze

(Tej „szeroko rozumianej”!),

Zaś do tego mi posłuży

Obejrzany w telewizji

(Szesnastego listopada!)

Pewien spektakl teatralny:

Pretekst w „Damach i Huzarach”

Odnalazłem ja tym razem

Poprzez proste porównanie

Owej „nam współczesnej wersji”

Z tym „mistrzowskim wykonaniem”,

Ja którego świadkiem będąc

Pogrążyłem się w zachwycie,

Bowiem ta wcześniejsza wersja

Była dla mnie wręcz przeżyciem,

Które nie da się usunąć

Z zakamarków mej pamięci!

Nawet, gdyby świat mną gardził,

Gdyby ktoś mnie chciał zadręczyć

Usiłując wymóc na mnie

Zmianę mego przekonania,

Nic to nie da! Tam był „ SPEKTAKL”!

Szesnastego - „RZEWNA CHAŁA”!!!

Ileż było tu chaosu

(Amatorska wręcz „robota”!)

„TAM” - PLEJADA WIELKICH MISTRZÓW

GRY AKTORSKIEJ! Więcej dodać

Muszę przy tym porównaniu:

„TAM” - WSPANIAŁA REŻYSERKA!

W tej „WSPÓŁCZESNEJ” za to wersji

„GNIOT”- BEZMYŚLNOŚĆ I FUSZERKA!

Aby nie być gołosłownym

Rzucę tutaj „ garść” konkretów:

Przejdźmy zatem do obsady,

Łatwiej będzie dzięki temu

Wam zrozumieć o co chodzi

Wiersza tego autorowi!

Komu tutaj wpadł do głowy

Taki poroniony pomysł,

Aby dobrać tych aktorów?

MAJOR? - TU „FERDYNAND KIEPSKI!”,

Ale jakże go porównać

Z DAWNYM MISTRZEM - M. WALCZEWSKIM!

Tamten bowiem był genialny!

Każde zdanie, każda fraza

Jego całej gry aktorskiej

Pozwalała wyobrażać

Sobie teatralnym widzom,

Że tkwią niemal „w środku akcji”,

Co przed nimi się rozgrywa!

Byli tam „uczestnikami”

Tych wydarzeń opisanych

Nam przez Aleksandra Fredro!

Każdy gest - to autentyczność,

Niezachwiana niczym pewność,

Iż tę rolę on przemyślał

W najdrobniejszych wręcz szczegółach!

Zaś Grabowski, jako „MAJOR”?

To „ amator”, „kiep”, „niezguła”,

Co niezdarnie się porusza

Tak po scenie, jak i w tekście!

Krzyczy, miota się bez celu,

Jak zwyczajnych „siedem nieszczęść”!!!

Teraz przejdźmy do „ROTMISTRZA”:

(W STAREJ WERSJI - BRONEK PAWLIK!)

TO MISTRZOSTWO, WRĘCZ FINEZJA!

U „dzisiejszych” jeno zawiść

Mógłby wzbudzić swym talentem,

Który wyniósł go na szczyty

Roli tej interpretacji!

Jak z planety innej przybysz

W porównaniu do aktora,

Który rolę grał współcześnie,

Tego (tak jak Grabowskiego!)

„Siódmym można zwać nieszczęściem”!

Pamiętacie zaś KUCÓWNĘ?

(TEGO WRĘCZ „ANIOŁA SCENY”!),

Jak z „ROTMISTRZEM” prowadziła

Ten swój dialog? Ileż przeżyć

Dostarczyła nam swą rolą!

BYŁA NICZYM „LŚNIĄCY DIAMENT”!

Fragment - ten o „jeździe konnej”,

O „ściskaniu ostrogami”!

O „ paleniu owej fajki,

Co kobietom nie przystoi”!

Ech, współczesny ty „aktorze”

Lub „aktorko” - o tym pomyśl

Gdy zabierasz się do czegoś,

Czemu nigdy sam nie sprostasz!

Czasem lepiej zejść ze sceny,

I zwyczajnie się wycofać,

Nawet jeśli propozycja

Danej roli jest kusząca!

Kwestia zaś KOBUSZEWSKIEGO:

„NIE UCHODZI!” - w uszach brzmiąca

Wszystkim, którzy to słyszeli

W JEGO „BOSKIM WYKONANIU”,

Niczym piękna „pieśń”, „symfonia”!

GRA WSPÓŁCZESNYCH? - „RYK BARANÓW”,

Co „ zerwały się z łańcucha”!

(Niedomkniętej gdzieś „zagrody”?)

Są zwykłymi „uczniakami”!

Mogą tylko marzyć o tym

By kopiując nieudolnie

Tych, co grali w czasach przeszłych

Nie dać się skompromitować,

Całkowicie wręcz ośmieszyć!!!