GRZEŚ - BALLADA czyli ALUZYJNA BAŚŃ O GRZESIU S.

ENEN SLAVSKI                                                                                                 07.052016r.

                                                     GRZEŚ - BALLADA

                                                                     CZYLI

                                      ALUZYJNA BAŚŃ O GRZESIU S.

                                             Mały Grześ przez wieś wędrował

                Niosąc worek z piaskiem!

                Każde ziarnko tego piasku

                Było członkiem partii,

                A że worek (po wyborach!)

                Całkiem był dziurawy,

                Toteż Grześ ziarenka gubił,

                Gdyż nie będąc wprawnym

                Nazbyt w tej dość trudnej sztuce

                (Dziur łatania!) chłopcem,

                Równie marnym był pasterzem

                Gubiąc swoje owce!

                Mając przerost swych ambicji

                Pragnął zostać królem,

                Jednak „owce” (te bystrzejsze!)

                Wciąż szemrały: „Dureń

                (Odkąd klęska nas spotkała)

                Teraz rządzi nami!

                Miast poderwać nas do lotu,

                Na dno ( jak Tytanic!)

                Coraz bardziej nas pociąga,

                By zatopić wkrótce,

                Jeśli z nas nie wybierzemy

                Kogoś na przywódcę!”

                Problem jednak był poważny,

                Gdyż wśród nich nie było

                Wręcz nikogo, kto by zdolny

                Był do takich czynów,

                Dzięki którym społeczeństwo

                Mogłoby dać wiarę

                Skompromitowanym twarzom,

                Uczestnikom afer!

                Mały Grześ pomyślał sobie,

                Iż uzyska więcej,

                Kiedy się wypłacze w rękaw

                 „Swej mamusi - Merkel”!

                Poinstruowany przez nią

                Wpadł na jeden pomysł:

                 „CHOĆBY KRAJ MIAŁ RUNĄĆ W PRZEPAŚĆ

                MY MUSIMY SZKODZIĆ”!

                Krytykować, destruować,

                Wciąż „podkładać nogę”,

                Jeśli  zaś to nie pomoże -

                Wezwać obce moce!

                Wszystko jedno z której strony,

                 „Z zewnątrz” czy „ze środka”!

               WAŻNA TUTAJ JEST DYWERSJA

                I „TOTALNY ROZKŁAD”

                Tego Rządu, który mimo

                Iż demokratyczny

                Mandat zyskał był w wyborach,

                Strachem wręcz panicznym

                Zmroził „platformianą sitwę”,

                Która kiedy tonie

                Jest gotowa się ratować

                Czynem podłym - donieść,

                 „Zakapować”, „zgnoić”, „zdradzić”

               Kraj za przywileje,

               Które „doić” by Ojczyznę

               Pozwoliły śmielej,

               Bez żenady zasłaniając

               Czyn haniebny hasłem:

                 „Wolność”! „Równość”! „Demokracja”!

               Tego słuchać, patrzeć

               Na to się spokojnie nie da,

               Gdy kłamliwym słowem

                 „Wilk wdziewając owczą skórę”

                Zgrywa „patriotę”!

                Więc nie dajmy się, kochani,

                Zwieść pozorom owym!

                Już poznaliśmy „po czynach”

                Ich, gdy rozum zdrowy

                Oceniając czas ich rządów

                (Osiem lat straconych!)

                Wyraz temu dał w wyborach:

                RACJĘ „MY”(NIE „ONI”!)

                MAMY CZUJĄC TO WYRAŹNIE,

                ŻE DLA DOBRA POLSKI

                W NASZYM KRAJU BYĆ NIE MOŻE

                MIEJSCA DLA „PLATFORMY”!!!